Νόσος Peyronie

Η νόσος του Peyronie παρατηρείται πιο συχνά σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση (υψηλή αρτηριακή πίεση), υπερλιπιδαιμία και πρόκειται για την ανάπτυξη μιας συμπυκνωμένης ζώνης ινώδους ιστού η οποία αναπτύσσεται στην επιφάνεια του πέους.

Εχει παρατηρηθεί συχνότερα σε άτομα που καπνίζουν ή πίνουν πολύ. Κατά καιρούς αναπτύσσεται σε άτομα που παίρνουν το αντι-επιληπτικό φαινυτοΐνη.

Εάν έχετε νόσο του Peyronie, το πρώτο πρόβλημα που μπορεί να παρατηρήσετε είναι επώδυνες στύσεις και παχύτερες περιοχές κατά μήκος του άξονα του πέους. Μπορείτε να παρατηρήσετε ότι το πέος αρχίζει να γίνεται κυρτό, ή στρεβλό. Αυτό είναι περισσότερο εμφανές όταν το πέος είναι σε στύση, αλλά μπορεί περιστασιακά να φανεί ακόμα και όταν είναι σε ήρεμη φάση. Το αρχικό στάδιο του πόνου κατά τη στύση διαρκεί συνήθως 18-24 μήνες και είναι γνωστή ως η φλεγμονώδης φάση. Αυτό ακολουθείται από μια ινωτική φάση στην οποία ο πόνος ηρεμεί, αλλά οι ρικνωτικές ουλές έχουν ξεκινήσει να αναπτύσσονται μαζί με την παραμόρφωση του πέους. Περίπου οι μισοί από τους άνδρες που πάσχουν από τη νόσο του Peyronie δύναται να αναπτύξουν κατάθλιψη.

Τα τυπικά συμπτώματα είναι αυτά της επώδυνης στύσης και της κυρτότητας, η γωνίωση ή η παραμόρφωση του άξονα και είναι συνήθως αρκετά για ένα γιατρό να υποπτευθεί τη νόσο. Ο γιατρός συνήθως θέλει να μετρήσει την κάμψη ή την παραμόρφωση του πέους ενώ είναι σε στύση, αυτό μπορεί είτε να εκτιμηθεί με φωτογραφίες που έχουν ληφθεί στο σπίτι ή ακριβέστερα με τη χρήση μιας αντλίας κενού για επίτευξη τεχνητής στύσης.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν είναι απαραίτητο να κάνετε οποιεσδήποτε άλλες εξετάσεις αλλά μερικές φορές, μπορεί να σας ζητηθεί να υποβληθείτε σε ένα είδος σάρωσης που ονομάζεται υπερηχογράφημα ώστε να ελεγχθεί η κυκλοφορία του αίματος στο πέος.

Υπάρχουν πολλές μη-χειρουργικές θεραπείες για τη νόσο του Peyronie, αλλά η έρευνα δεν έχει μέχρι στιγμής επιτύχει να αποδείξει ότι είναι πτυχωμένες σε όλους τους ανθρώπους.

Η χειρουργική επέμβαση είναι η μόνη θεραπεία με εγγυημένο αποτέλεσμα αλλά έχει μακροχρόνια ανάρρωση που συνήθως διαρκεί 6-12 μήνες. Η χειρουργική επέμβαση δεν είναι ακίνδυνη και μπορεί να περιλαμβάνει σμίκρυνση του πέους και μια πιθανότητα ότι η στρέβλωση θα επιστρέψει. Θα πρέπει να εξετάσετε όλα αυτά τα θέματα προσεκτικά πριν συναινέσετε σε χειρουργική επέμβαση.